Her gün onlarca şeyle uğraşıyoruz. Toplantılar, revizeler, sunumlar, işleri yetiştirme telaşı…
Bir an durup düşündüğümüzde, en çok yoran şeyin aslında başka bir şey olduğunu fark
ediyoruz: Her şeye rağmen “iyi görünmeye” çalışmak ve her müşteriye her revizeye “evet”
demek.

Bir işi yetiştirmenin yanında, birinin yerine sorumluluk almak, bir sunuma son anda eklenmek,
gece geç saatte gelen revizeyi sabaha kadar yetiştirmek… Bunların çoğu, hayır
diyemediğimiz için oluyor. Çünkü bazen eksik görünmekten çekiniyoruz, bazen de “o yapar”
algısından çıkmak zor geliyor.

İnsan her şeye evet dedikçe, kendine ayıracak enerjisi kalmıyor. İyi iş yapmak da yaratıcı
kalmak da zorlaşıyor. Bu yüzden ben bu ay kendime şunu hatırlattım: “Hayır” demek,
bencillik değil. Aksine, sınır koyabilmek, kendine ve işine saygı göstermek.

Bazen “hayır” dediğin için geri planda kalabilirsin ama o geri planda kalış, seni kendine daha
çok yaklaştırabilir. En az “evet”ler kadar değerlidir bazı “hayır”lar.

Belki de artık biraz daha seçici olmamız gerekiyordur. Her şeye yetişmeye çalışmak yerine,
gerçekten katkı sunabileceğimiz yerlerde var olmayı seçmek… Ve bazen sessizce değil, net
bir şekilde “hayır” diyebilmek.

ZEYNEP ALTUN